Γ. ΚΑΜΙΝΗΣ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Όλοι μαζί κερδίζουμε την πόλη.

Ομιλία στην κεντρική εκδήλωση του συνδυασμού, 04.11.2010

Καλησπέρα.

Σας ευχαριστώ που βρίσκεστε απόψε εδώ. Σας ευχαριστώ έναν - έναν, εσάς που από την πρώτη στιγμή βρεθήκατε κοντά μας, κι εσάς που μας συναντήσατε στην πορεία. Σας ευχαριστώ όλους για τον δρόμο που περπατήσαμε μαζί. Και μαζί θα φτάσουμε μέχρι το τέρμα του. Ακόμη περισσότεροι, και περισσότερο αποφασισμένοι.



Αποφασισμένοι, ότι δεν μπορούμε πια να ανεχόμαστε.



Αποφασισμένοι, ότι δεν μπορούμε πια να σιωπούμε.



Αποφασισμένοι, να αλλάξουμε την Αθήνα!



Δεν είναι μοιραίο να βυθίζεται στην παρακμή αυτή η πόλη. Δεν είναι μοιραίο ολόκληρες συνοικίες της να χάνονται στην εξαθλίωση, στο φόβο και τη βία. Δεν είναι μοιραίο να υποβαθμίζεται συνεχώς η θέση της στον διεθνή χάρτη.



Τα προβλήματα της Αθήνας, τα προβλήματά μας, δεν είναι προϊόν κάποιας φυσικής καταστροφής. Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες γι' αυτά και από συγκεκριμένα πρόσωπα. Αυτό προσπαθήσαμε να πούμε, αυτούς τους δύο μήνες της προεκλογικής μας καμπάνιας. Και νομίζω ότι το είπαμε πειστικά.



Δεν περιγράψαμε απλώς την κρίση. Δεν καταγγείλαμε μόνο τις ευθύνες γι' αυτήν. Είπαμε και κάτι άλλο, πιο σημαντικό: Ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Ότι υπάρχουν ιδέες, προτάσεις και λύσεις γι' αυτό. Ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για την αλλαγή που όλοι επιθυμούμε.



Και είπαμε, ακόμη, ότι υπάρχουν στην πόλη μας δυνάμεις που μπορούν, αν τους δοθεί η ευκαιρία, να προσφέρουν. Που μπορούν και θέλουν να συμβάλουν στην επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων που δημιουργεί η οικονομική κρίση, η εγκατάλειψη του κέντρου της πόλης, η αδιαφορία για τις γειτονιές και τους ανθρώπους τους.



Σ' αυτές τις δυνάμεις απευθυνθήκαμε, αυτές προσπαθήσαμε να εκφράσουμε με το ψηφοδέλτιό μας, αυτές αξιοποιήσαμε για να διαμορφώσουμε τις προγραμματικές μας θέσεις. Και αν κάτι μπορώ να προσθέσω σήμερα, είναι ότι με αυτές τις δυνάμεις θα βρισκόμαστε και αύριο σε συνεχή διάλογο. Γιατί αυτές είναι ο πλούτος και η δύναμη της πόλης. Και μόνον αυτές μπορούν να την αλλάξουν.



Το ξέρετε καλά ότι αυτούς τους δύο μήνες, βρεθήκαμε συχνά αντιμέτωποι με την απογοήτευση, την παραίτηση, την έλλειψη προσδοκιών. Σε μια πόλη που τόσο μας πληγώνει, φτάσαμε να θεωρούμε την εγκατάλειψη και την ασχήμια σαν κατάσταση φυσική. Πάψαμε να ελπίζουμε.



Το ξέρετε επίσης ότι, αρκετές φορές, η απογοήτευση και ο θυμός των ανθρώπων οδηγούν στην πλήρη άρνηση. Τους οδηγούν στην πεποίθηση ότι κάθε εγχείρημα αλλαγής είναι εκ των προτέρων καταδικασμένο. Ότι δεν έχει νόημα να συμμετέχουμε σε μια τέτοια προσπάθεια. Ότι δεν έχει νόημα να συμμετέχουμε ούτε καν στις εκλογές.



Αυτή ήταν η μάχη που δώσαμε, αυτούς τους δύο μήνες: Για να φέρουμε ελπίδα και αισιοδοξία σε μια πόλη κουρασμένη.



Αυτή είναι η μάχη που θα δώσουμε και τις δύο μέρες που απομένουν μέχρι την πρώτη Κυριακή των εκλογών: Για να πείσουμε τους πολίτες ότι αξίζει τον κόπο να δώσουμε τη μάχη. Ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Και ότι όλοι εμείς εδώ, προσπαθούμε.



Διεκδικούμε τον χώρο μας, διεκδικούμε την πόλη μας, διεκδικούμε την Αθήνα.



Θέλουμε να την κερδίσουμε.



Μπορούμε να την κερδίσουμε.



Θα την κερδίσουμε!



Φίλες και φίλοι,



Τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής, στον γειτονικό μας Δήμο του Ταύρου, ένας άστεγος πολτοποιήθηκε από τον μύλο ενός απορριμματοφόρου. Είχε αναζητήσει καταφύγιο μέσα σε έναν κάδο, εκεί όπου τα όρια ανάμεσα σε ανθρώπους και σκουπίδια χάνονται. Άνθρωπος και σκουπίδια πετάχτηκαν μαζί στο απορριμματοφόρο, ο άνθρωπος κατακρεουργήθηκε και τα σκουπίδια συνέχισαν το δρόμο τους για τον χώρο υγειονομικής ταφής…



Θεώρησα υποχρέωσή μου να μιλήσω αμέσως γι' αυτό το γεγονός. Είπα ότι μπροστά σε ένα τέτοιο συμβάν είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Η ευθύνη μάς βαραίνει όλους. Αλλά πιο πολύ, μας βαραίνει η παραίτηση, η αποδοχή της ιδέας ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Η Αθήνα -είπα- δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο τέτοια βαρβαρότητα.



Και ο απερχόμενος δήμαρχος θεώρησε υποχρέωσή του να μιλήσει. Όχι, όμως, για το τραγικό συμβάν. Μίλησε για μένα και για τη δήλωσή μου. Για να με επικρίνει. Είναι δυνατόν να παραγνωρίζω -είπε- ότι ο Ταύρος βρίσκεται έξω από τα όρια του δικού μας Δήμου; Είναι δυνατόν -επομένως- να ασχολούμαι με έναν άνθρωπο που πέθανε με τρόπο φρικτό, αφού δεν πέθανε στην Κουμουνδούρου, τη Σταδίου ή την Αχαρνών, αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα;



Φίλες και φίλοι, νοιώθω ντροπή. Νοιώθω ντροπή να έχει η πόλη μου έναν δήμαρχο, που δεν ντρέπεται να βάζει σύνορα στην ανθρωπιά. Που θεωρεί ότι η ευαισθησία και η ευθύνη οριοθετούνται από τα διοικητικά όρια Δήμων, ακόμη και γειτονικών. Που διακρίνει τους αστέγους σε "δικούς μας" και "των άλλων", ακόμη και όταν είναι γνωστό ότι αυτοί οι τραγικοί νομάδες των πόλεων περιφέρονται διαρκώς αναζητώντας μια γωνιά να καταφύγουν.



Θα ξαναπώ το ίδιο: Η Αθήνα δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο τέτοια βαρβαρότητα! Και δεν θα την ανεχθεί!



Δεν μας το επιτρέπει ο πολιτισμός μας, που μας επιτρέπει να παραμένουμε άνθρωποι, ακόμη και σε εποχές σκληρές όπως η τωρινή.



Η Αθήνα δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο μια τέτοια δημοτική αρχή. Και δεν θα την ανεχθεί!



Φίλες και φίλοι,



Κανείς δεν ξέρει πόσοι ακριβώς είναι οι άστεγοι στην Αθήνα. Δεν υπάρχει τακτική παρακολούθηση και ολοκληρωμένη καταγραφή τους, δεν αναγνωρίζονται ως διακριτή ευάλωτη ομάδα, δεν μπορούν να επωφεληθούν από προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.



Όμως όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε, μας λένε ότι ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς. Μας λένε, επίσης, ότι αλλάζει η σύνθεσή τους. Όλο και περισσότεροι Έλληνες χτυπημένοι από την οικονομική κρίση, άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν δουλειά, σπίτι, φίλους και συγγενείς, ζούνε τώρα στους δρόμους. Μαζί με μετανάστες, φτωχούς ηλικιωμένους, χρήστες τοξικών ουσιών, εγκαταλελειμμένους ασθενείς. Και πολύ φοβάμαι ότι τους επόμενους μήνες, πολύ περισσότεροι θα έχουν την ίδια τύχη.



Εμείς, σε αντίθεση με τον απερχόμενο δήμαρχο, δεν θεωρούμε ότι αυτά τα προβλήματα είναι κάποιου άλλου: Ενός γειτονικού μας δήμου, αυτής ή της άλλης κυβέρνησης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του ΟΗΕ… Είναι τα δύσκολα προβλήματα μιας σύγχρονης μεγαλούπολης σε κρίση. Είναι δικά μας προβλήματα κι εμείς πρέπει να αναμετρηθούμε μ' αυτά. Εμείς θα τα αντιμετωπίσουμε.



Ιδιαίτερα τώρα που μπαίνει ο χειμώνας, ο Δήμος χρειάζεται επειγόντως ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την περίθαλψη των αστέγων. Δεν θα τους αφήσουμε να πεθαίνουν αβοήθητοι από το κρύο στους δρόμους της πόλης! Δεν θα τους αφήσουμε να αλέθονται από τους μύλους των απορριμματοφόρων!



Και παραπέρα: Τουλάχιστον 1.600 παλαιά εγκαταλελειμμένα κτήρια έχουν εντοπισθεί στην Αθήνα. Στην Αθήνα, που είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν διαθέτει στεγαστικό πρόγραμμα. Σε συνεργασία με την κεντρική διοίκηση, θα διαμορφώσουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανακαίνισης και αξιοποίησης παλαιών κτηρίων, που θα καλύψει πολλαπλές ανάγκες.



Θα καλύψει ανάγκες φιλοξενίας των αστέγων. Θα καλύψει ανάγκες στέγασης μεταναστών. Θα καλύψει ανάγκες παροχής υπηρεσιών πρόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Και θα καλύψει, επίσης, δύο μεγάλα μας σχέδια:



Το πρώτο: Θέλουμε να διαμορφώσουμε κατάλληλους χώρους για να

στεγάσουν τις δημιουργικές δραστηριότητες των νέων. Ακούσαμε τον

δήμαρχο του Βερολίνου. Η πόλη του αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα σ'

αυτό τον τομέα. Μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, η πολιτιστική δημιουργία,

σε συνδυασμό με την αστική ανάπλαση, έγινε το όχημα για να γεφυρωθεί το

χάσμα μεταξύ δυτικών και ανατολικών συνοικιών, για τη συνολική ανάπτυξη

της πόλης, για την κοινωνική της συνοχή.



Και το δεύτερο σχέδιό μας: Θέλουμε να διαμορφώσουμε κατάλληλους χώρους, ώστε να εξασφαλίσουν προσιτή στέγη τα νέα ζευγάρια, οι νέοι εργαζόμενοι και οι φοιτητές, που θα ήθελαν να ζήσουν εδώ. Γιατί, ας μη γελιόμαστε: Το κέντρο και οι υποβαθμισμένες συνοικίες της Αθήνας θα αναζωογονηθούν, μόνο αν κατοικηθούν και πάλι.



Ασφαλής και βιώσιμη πόλη είναι η ζωντανή πόλη. Η πόλη, στην οποία οι άνθρωποι κατοικούν, εργάζονται, κινούνται, ψυχαγωγούνται, δημιουργούν. Η πόλη που φιλοξενεί πολλές ταυτόχρονα χρήσεις, διάσπαρτες στον ιστό της. Μια τέτοια πόλη θέλουμε να κάνουμε την Αθήνα.



Φίλες και φίλοι,



Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είχα πολλές φορές την ευκαιρία να μιλήσω για τη διαφορετικότητά μας. Με αυτή την έννοια αναφέρθηκα και στην τραγωδία του Ταύρου. Διαφορετικά νοιώσαμε όταν την πληροφορηθήκαμε, διαφορετικά μιλήσαμε γι' αυτήν, διαφορετικά σχέδια κάνουμε προκειμένου να αποτρέψουμε μια επανάληψή της.



Για τον ίδιο λόγο, θα ήθελα να αναφερθώ και σε κάποια άλλα πρόσφατα γεγονότα.



Σε λιγότερο από δύο μήνες, η Αθήνα έζησε τουλάχιστον 10 επεισόδια φυλετικής βίας. Ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε, αρκετοί άλλοι τραυματίστηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν. Ακραία στοιχεία ανακηρύσσουν τις γειτονιές τους σε άβατα, υποψήφιοι προπηλακίζονται και κακοποιούνται στην προσπάθειά τους να περιοδεύσουν εκεί.



Από τη μια είναι οι δυνάμεις της βίας, που όλο και πιο συχνά προσφεύγουν ανοιχτά στη βία. Και από την άλλη είναι οι δυνάμεις της αδιαφορίας και της αδράνειας. Μια δημοτική αρχή, που δηλώνει αναρμόδια για την κατάρρευση του κέντρου, για τη δραματική υποβάθμιση των συνοικιών, για την αύξηση της εγκληματικότητας, για την εξάπλωση της βίας.



Η πόλη μοιάζει παγιδευμένη. Επικίνδυνες εντάσεις συσσωρεύονται, η ανασφάλεια και ο φόβος εξαπλώνονται στο κέντρο και σε συνοικίες, το χειρότερο κυοφορείται.



Ρωτώ ευθέως: Τι πρόκειται να συμβεί, αν δεν ανακοπεί αυτή η πορεία; Τι πρέπει να περιμένουμε, αν κάτι δεν αλλάξει; Πώς θα είναι η Αθήνα μετά από 4 χρόνια;



Από την πλευρά μας, θέλω να είμαι απόλυτα σαφής:



Αρνούμαστε να παραδώσουμε την Αθήνα στις δυνάμεις του μίσους.



Δεν θα την εγκαταλείψουμε στις δυνάμεις της απραξίας.



Δεν θέλουμε μια πόλη των αποκλεισμών και των φόβων.



Και δεν θέλουμε μια δημοτική αρχή, που αδιάφορη παρακολουθεί την πόλη να βυθίζεται στους αποκλεισμούς και τους φόβους.



Φίλες και φίλοι,



Τη στιγμή αυτή που διακυβεύεται το μέλλον της πόλης, που διακυβεύεται η δυνατότητα των πολιτών της να ζουν σε συνθήκες ασφάλειας και ποιότητας ζωής, χρειαζόμαστε μια διαφορετική δημοτική αρχή.



Ο απερχόμενος δήμαρχος και οι συνεργάτες του δεν απέτυχαν, μόνο, να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα της πόλης. Απέτυχαν εξίσου να αντιμετωπίσουν και τα λεγόμενα μικρά. Δεν μπόρεσαν, καν, να μαζεύουν τα σκουπίδια, να φωτίσουν τους δρόμους και τις πλατείες, να συντηρούν τα πεζοδρόμια.



Δεν είναι τυχαίο. Γιατί, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν "μικρά" και μεγάλα προβλήματα. Προβλήματα εύκολα, που μπορεί να τα αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δημοτική αρχή, και άλλα δυσκολότερα, που θα μπορούσε ίσως να τα αντιμετωπίσει κάποια άλλη.



Υπάρχει μια πόλη σε κρίση -κρίση λειτουργική, οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική. Και για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά της, και τα "μικρά" και τα μεγάλα, πρέπει να σκεφτούμε αλλιώς και να δράσουμε αλλιώς.



Χρειαζόμαστε μια ολοκληρωμένη αντίληψη για την πόλη. Χρειαζόμαστε μια συνολική στρατηγική. Χρειαζόμαστε συγκεκριμένες δράσεις. Χρειαζόμαστε, τελικά, μια διαφορετική δημοτική αρχή.



Μια δημοτική αρχή με συνείδηση των προβλημάτων και με συνείδηση των δυνάμεων που υπάρχουν στην πόλη και που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπισή τους.



Μια δημοτική αρχή, που θα διαχειρισθεί τις βαριές συνέπειες της κρίσης με ευαισθησία και αίσθημα δικαιοσύνης.



Που θα εργαστεί για τη μείωση των εντάσεων και την κοινωνική συνοχή.



Που θα αναζωογονήσει την κοινωνική ζωή της πόλης και θα ενθαρρύνει την οικονομική δραστηριότητα, στηρίζοντας νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που καινοτομούν, που σέβονται το περιβάλλον και δημιουργούν βιώσιμες θέσεις εργασίας.



Που θα σχεδιάσει την ανάπλαση της πόλης, θα αναβαθμίσει το αστικό της περιβάλλον, θα υπερασπίσει τους ελεύθερους χώρους και τους χώρους πρασίνου, θα ενθαρρύνει τις ήπιες μορφές μετακίνησης.



Χρειαζόμαστε μια δημοτική αρχή που προκειμένου να τα επιτύχει αυτά, θα αξιοποιήσει όλη τη συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία, και τη διάθεση συμμετοχής των πολιτών.



Αυτό είναι και το νόημα του εγχειρήματος που αναλάβαμε. Είναι ένα εγχείρημα πρωτότυπο. Για πρώτη φορά συναντήθηκαν τόσες και τόσο διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, όχι για να κρύψουν τις διαφορές τους και να αθροίσουν τα σημεία συμφωνίας τους, αλλά για να συνεργήσουν. Για να υποστηρίξουν από κοινού μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία, στην οποία συμβάλλουν ήδη ανένταχτες δυνάμεις, κινήσεις πολιτών, θεματικές πρωτοβουλίες.



Είμαστε όλοι διαφορετικοί, αλλά είμαστε και όλοι μαζί. Μας ενώνει ένα κοινό όραμα. Θέλουμε μια πόλη ανοιχτή στους πολίτες της και ανοιχτή στον κόσμο. Μια πόλη ασφαλή, φροντισμένη και φιλόξενη. Με περισσότερους ελεύθερους χώρους και περισσότερο πράσινο, διαθέσιμη στους πεζούς και τους ποδηλάτες, με πλούσιες δραστηριότητες έκφρασης και δημιουργίας στους δημόσιους χώρους της.



Μας ενώνει ένα κοινό πρόγραμμα, που περιέχει συγκεκριμένες και ενδιαφέρουσες προτάσεις, αλλά παραμένει ταυτόχρονα ανοιχτό στον διάλογο με την κοινωνία.



Μας ενώνει τέλος η ιδέα, ότι η διεκδίκηση αυτή είναι πολύ σοβαρή και επείγουσα για να την αναβάλουμε για το μέλλον. Η Αθήνα δεν είναι μια οποιαδήποτε πόλη. Η υποβάθμισή της σημαίνει και υποβάθμιση της χώρας. Και αντίστροφα: Δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει η χώρα, αν δεν ανακάμψει η Αθήνα.



Φίλες και φίλοι,



Για ένα τέταρτο του αιώνα, κοινές απόψεις και πρακτικές διοικούν τον Δήμο. Διαμορφώθηκε σταδιακά ένα παγωμένο καθεστώς, αδιαφανές και φαύλο. Μια παρακμιακή διοίκηση σε μια πόλη που παρακμάζει.



Στη διάρκεια αυτών των δύο μηνών, είδα και άκουσα πολλά, έμαθα πολλά. Αν για κάτι είμαι πια βέβαιος, είναι τούτο: Την Κυριακή το βράδυ θα έχει αναδειχθεί μια αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία. Η επιβλητική πλειοψηφία των πολιτών της Αθήνας, που αποδοκιμάζουν το παρελθόν και ζητούν επιτακτικά να γυρίσουμε σελίδα.



Μπορούμε να το κάνουμε!



Αρκεί, να πάρουμε οι ίδιοι το μέλλον της πόλης στα χέρια μας.



Αρκεί, να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στην πόλη.



Μπορούμε να κερδίσουμε την πόλη μας.



Και θα την κερδίσουμε!



Την Κυριακή το βράδυ, θα είμαστε και πάλι μαζί. Στο εκλογικό μας περίπτερο. Για να γιορτάσουμε τη νίκη μας. Για να γιορτάσουμε τη νίκη της Αθήνας.



Σας ευχαριστώ.