O Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει, στο Πνευματικό του Κέντρο από 3 έως 14 Σεπτεμβρίου 2010, την πρώτη ατομική έκθεση του ζωγράφου Ιωάννη Παπαδήμου με τίτλο «Αγωνίες».
Τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010, ώρα 19:30 στην αίθουσα «Γύζη» του Πνευματικού Κέντρου.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 35 περίπου έργα, τα οποία ο καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει αξιοποιώντας υλικά όπως λάδι και ακρυλικό σε καμβά. Πηγή έμπνευσης για εκείνον αποτελούν η σύγχρονη κοινωνική κατάσταση και οι αλλαγές στις οποίες υποβάλλεται, στέλνοντας ωστόσο μέσα από τις δημιουργίες του ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Ο τίτλος αγωνίες, όπως σημειώνει ο καλλιτέχνης, αντιπροσωπεύει όλα εκείνα τα οποία δε φοβόμαστε να σκεφτούμε στην ολότητά τους με τον εαυτό μας, αλλά συζητάμε, ενδεχομένως, επιφυλακτικά με τον περίγυρό μας. Δεν πρόκειται για άγχη, αλλά για προσωπικές επιδιώξεις και προδιαγραφές στόχων, που μας χαρακτηρίζουν και μας καθορίζουν ως άτομα, ενώ ταυτόχρονα εμπίπτουν σε μια συλλογικότητα και αποτυπώνουν το στίγμα της εποχής.
Ο Ιωάννης Παπαδήμος μέσα από την έκθεσή του, πραγματοποιεί μία κατάθεση των προσωπικών του αγωνιών, επιδιώκει να μιλήσει, όπως λέει ο ίδιος, για πράγματα που μας προβληματίζουν, μας φθείρουν, μας τραυματίζουν, αλλά κατ’ ουσία μας κρατούν όρθιους σε δύσκολους καιρούς. Είναι «Αγωνίες» που εκφράζονται δημιουργικά και μετουσιώνονται αισιόδοξα. Άλλωστε, για το Γιάννη Παπαδήμο, και μόνο το γεγονός ότι ο καμβάς γίνεται ο χώρος κατάθεσης «Αγωνιών», αποτελεί για εκείνον κάποιου είδους ελπίδα.
Λίγα λόγια για το δημιουργό
Ο Γιάννης Παπαδήμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία, Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Βρετανία. Είναι αυτοδίδακτος ζωγράφος και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις. Έχει επίσης προγραμματιστεί η επόμενη ατομική του έκθεση στο Museo Dali Real Circulo Artistico de Barcelona. Για τον καλλιτέχνη η ζωγραφική και η Τέχνη είναι ανάγκη, μπορούν να ενώσουν, να διασώσουν μνήμες και υπολήψεις, αποτυπώνοντας, ορίζοντας, επανορίζοντας, επανακαθορίζοντας και τελικά διασώζοντας την σύγχρονη κοινωνία, την τεχνολογία και τον άνθρωπο, που είναι υπό αίρεση, με την παρατήρηση να αποτελεί την πρώτη πινελιά. Επιλέγει να ζωγραφίσει όσα δε μπορεί να πει με λόγια. Όπως εκφράζει ο ίδιος ο μεγάλος καμβάς της Τέχνης χωρά όλες τις τεχνοτροπίες, όπως μια καλή συζήτηση χωρά όλες τις γνώμες. Η έμπνευση δεν περιχαρακώνεται, δεν περιορίζεται, αντίθετα ακμάζει όσο διαχέεται. Για το λόγο αυτό για εκείνον αξία έχει ο διάλογος της Τέχνης με την κοινωνία. Η έμπνευση, άλλωστε, δεν έρχεται μόνο από τη ζωή και δεν δίνει μόνο ζωή.
